ای آشنا که در دل ما خانه کرده ای
روشن هزار شمع به ویرانه کرده ای
این مبتلای تازه به خود خو گرفته را
با خود هزار سال تو بیگانه کرده ای
من حرف عشق را ز لب عقل میزدم
بیچاره این دلی که تو دیوانه کرده ای
همچون نسیم میگذری از سر خیال
تا گیسوان خاطره را شانه کرده ای
بیهوده نیست این همه اغراق میکنم
این ماجرای ساده، "تو" افسانه کرده ای
وقتی لبی به خنده گشایی بهار من
گویی به بنده بخشش شاهانه کرده ای
تاریخ : شنبه 95/9/20 | 2:49 عصر | نویسنده : احسان کوشکی | نظر
