^{میخندی و دوباره فراموش می شود}

^{اندوه این ستاره که خاموش می شود}

^{روشن ترین اشعّه در این واپسین طلوع}

^{با آسمان صبح هم آغوش می شود}

^{پیوند می خورد به نگاهم نسیم، تا}

^{بر خاطرم خیال تو تنپوش می شود}

^{گل واژه های کهنه ز نو جان گرفته اند}

شعرم به وصف روی تو خود جوش می شود

افسوس آن پری که از این سینه پر کشید

هر آینه زهجر تو مدهوش می شود